Ufff, najdłuższy miesiąc roku się właśnie kończy. Z całego roku najbardziej nie lubię listopada. Ciągnie się słotą, kałużami chlapie pod nogi, bezlistne drzewa przyprawiają o melancholię. Jedyny pozytywny aspekt to taki, że listopad wreszcie dobiega końca a po nim następuje grudzień.

O ile mi wiadomo od 1 września piesi po zmroku i poza terenem zabudowanym mają obowiązek nosić elementy odblaskowe. W większości przyzwoitych kurtek i butów dziecięcych te elementy wszyte są firmowo. W ubraniach dla dorosłych ich nie ma. I może dobrze, bo furto z norek albo elegancki płaszcz z takimi odblaskami mogłoby wyglądać słabo. Kierowców zmuszonych jeździć po różnych drogach, po zmroku i przy dowolnej pogodzie przepis ten może uratować przed latami za kratkami, stresem i wyrzutami sumienia.

Tym razem moja słodka namiętność – tort bezowy. Przyznaję się bez bicia bezów robić nie umiem, albo wychodzą niedopieczone, albo bardzo suche. Jeśli ktoś ma sprawdzony przepis, to chętnie spróbuję. Odkryłam ostatnio niedaleko mojego domu cukiernię, w której sprzedają świeżutkie bezy. Właśnie takie, jak trzeba: z wierzchu suche a w środku lekko wilgotne. Na tort kupuję dwa bezowe krążki.

W domu uprane, posprzątane, obiad na stole jak co dzień. Pies spokojnie śpi pod stołem – nieomylny znak, że ktoś z nim wyszedł. Ktoś, gospodyni domowa. Niby nie pracuje. Ale kiedy czegoś w domu nie zrobi, misterny plan sypie się, jak domek z kart. Ktoś nie ma stroju do WFu, ktoś nie pojechał na angielski i dlaczego kwiaty na balkonie tak dziwnie zwiesiły główki?

Zastanawiałam się ostatnio, jakie książki lubię? Jak to jest, że jedne pochłaniam w dwa wieczory, albo wręcz zarywam noc, a inne czytam, jakby każde „o” było kwadratowe?
Od książek oczekuję, że będą dobrze napisane.