Lubię gotować, pod warunkiem, że nie muszę. A muszę i to codziennie, bo pomimo, tego, że moje pociechy zjadają obiady w szkole i w przedszkolu, to wchodzą do domu z pytaniem „co dzisiaj na obiad?” Chyba najbardziej nie lubię wymyślać menu. Samo pichcenie potem, to już czysta przyjemność.

W moim rodzinnym domu zawsze i niepodzielnie królowała żółta fasolka szparagowa. Polana złocistą bułeczką podana do niedzielnego obiadu smakowała każdemu. Po pierwszych porcjach wczesnym latem, kiedy jeszcze cena fasolki była wysoka, obiecywałam sobie, że za parę tygodni kupię cały kilogram i zjem sama. Nigdy tego nie zrobiłam.

Ostatni dzień wakacji. Dla niektórych wybawienie, dla niektórych perspektywa katorżniczej pracy przez najbliższe dziesięć miesięcy. Tak czy inaczej w sumie wielka niewiadoma. Dla nieszczęśliwych ku pokrzepieniu serc i ducha a dla wszystkich do łasuchowania zrobiłam palmiery z czekoladą. Bardzo proste, z niewielkiej ilości składników, wyjdą piękne i smaczne każdemu, kto się za nie zabierze. Doskonałe do kawy i herbaty i jako słodki dodatek do drugiego śniadania dla uciśnionej braci uczniowskiej.

Kukurydza w kolbach to ulubiony dodatek do kolacji (lub podwieczorek) moich dzieci. Długo nie wiedziałam jak ją ugotować. Z garnka wyjmowałam taką twardą, że można nią było wbijać gwoździe w moje betonowe ściany.

Bardzo lubię, kiedy w restauracjach, po przyjęciu zamówienia, przynoszą poczekajki. To takie małe dania, żeby burczenie w brzuchu nie zagłuszało rozmowy. Czasem bywa to świeże pieczywo z masłem, czasem włoskie paluchy, czasem malutkie tartinki z pastą.